منـــ و رشــتم...

اول از همه از سپیـــــــده جونم  ممنونم بابت پیشنهادش...

راستش امــــروز برنامه ترم بعد رو دیدم   هنوز هم بعد دو ترم تکلیفم با خودم معلوم نیست  کلا احساسم نسبت به رشته خودم نه زیاد خوبه و نه زیاد بد یعنی خنثی.دیگه کم کم دارم از دست خودم عصبانی میشممگر اینکه دستم به خودم نرسه. الانم که دیگه کاملا بی خیال شدم و دیگه برام مهم نیست هیچ موقع نمیخواستم یه روزی تو زندگیم به این مرحله برسم میدونم وقتی یه دو سال دیگه بگذره و به فکر ارشد بیفتم از دست این روزای خودم عصبانی میشم که چرا درست و حسابی استفاده نکردم و اینه وضع و حالم.

بعد از 12 سال درس خوندن شاید هنوز تکلیفم با خودم معلوم نیست که چی میخوام و چی میشم.

با دیدن بعضی چیزا روحیه میگیرم و حالم عوض میشه و میگم ایول به خودم که تو چه رشته ای اومدم مثلا چند وقته پیش تلویزیون یه برنامه ای از آشناهای ما نشون داد آقای "علی ابوالحسنی" که موفق شده بود دو تا میکروب رو کشف کنه اون موقعه که من روحیه میگیرم اما وقتی به معدل خودم و راهی که در پیش دارم نگاه میکنم میبینم که هنوز من فاصلم زیاده و دلسرد و ناامید میشم تو کلاسمون داریم کسایی که خیلی فعالند و میدونم که این تابستون تا حالا دنبال چه کتابایی که نرفتن و چه اطلاعاتی که به دست نیاوردن.

حدود دو ماه پیش که عموم اومده بود وقتی منو دید بعد حال و احوال و... گفت : خوب ببینم تا حالا چند تا article ارائه دادی من گفتم: چی ؟؟!!گفت تا حالا چند تا مقاله ارائه دادی؟

میگم عمــــــــو جان اینجا ایرانــــــه...نه اون جایی که شما هستین . بچه های کارشناسی که هیچ ، ارشد شاید یکی دو تا و بعد از اون دکترا. شاید اساتید ما تا حالا 50 تا مقاله نداشته باشن.اینجا بود که عمـــــــو جان  شد...

یه خبر دیگه هم فهمیدم و شوکه شدم این بود که الان رشته ما شده جز رشته های فنی و حرفه ای یعنی تو دبیرستان هم درس میدن...

                ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: الان به یه کسی نیـــــــاز دارم تا بهم روحیــــه بده...

پ.ن:مجله دانشمند به دستم رسید فک کنم چند روزی سرگرمم...